-दिर्घराज ओझा ।
जीवन एक निरन्तर यात्रा हो। कहिलेकाहीं हामीले चाहेका गन्तव्य भेटिन्छन्, कहिलेकाहीं नचाहेका मोडहरू आइपर्छन्। म अहिले जीवनको त्यस्तै एउटा मोडमा उभिएको छु, जहाँ पुनर्बासको कुरा मनमा खेलिरहेको छ।
पुनर्बास शब्दले पुनः बसोबास वा कुनै स्थानबाट अर्को स्थानमा बसाइँ सर्ने प्रक्रियालाई जनाउँछ। मेरो सन्दर्भमा, यो केवल भौतिक स्थानको परिवर्तन मात्र नभई मानसिक र भावनात्मक पुनर्बास पनि हो। जीवनका विभिन्न मोडहरूले गर्दा म अहिले सोचिरहेको छु—मेरो पुनर्बास कता जाँदै छरु नयाँ ठाउँतर्फ जाने कि यतै बसेर नयाँ दृष्टिकोण अपनाउने ?
परिवार, समाज, पेशा, र व्यक्तिगत जिम्मेवारीहरूले पुनर्बासलाई परिभाषित गर्छन्। कहिलेकाहीं हामी अवसर खोज्दै बसाइँ सर्छौं, कहिलेकाहीं बाध्यता हुन्छ। मेरो शिक्षण पेशा, परिवारप्रतिको दायित्व, र आफ्नै भविष्यप्रतिको अन्योलबीच म पुनर्बासको सही दिशा खोज्दैछु।
मनमा विभिन्न प्रश्नहरू उठिरहेका छन्। नयाँ सुरुवात के साँच्चै सहज हुन्छरु नयाँ ठाउँमा गएर सबै कुरा फेरि सुरु गर्नु सम्भव छरु वा अहिलेकै स्थानमा आफूलाई बलियो बनाउनु बुद्धिमानी हुन्छ ? यी सबै प्रश्नहरूले मनलाई गम्भीर बनाइरहेका छन्।
पुनर्बास केवल स्थानको कुरा होइन, सोचको कुरा पनि हो। कहिलेकाहीं हामीले आफूभित्रै पुनर्बास गर्नुपर्ने हुन्छ—नयाँ सोच, नयाँ दृष्टिकोण र नयाँ आशाहरूका साथ। म यस यात्रामा छु, र खोजिरहेको छु—मेरो पुनर्बास जाँदै छ कता ?
